Voor elk consensus algoritme geldt dat ze op een bepaalde manier te werk gaat voor wat het valideren van transacties betreft. Voor Proof of Stake geldt dat dit consensus algoritme gebruik maakt van zogenaamde validators. Deze validators worden ingezet voor het valideren van de transacties evenals voor het creëren van de blokken op de blockchain. Dit in tegenstelling tot bij bijvoorbeeld Proof of Work waarbij er sprake is van het gebruik van miners.
Door de jaren heen is gebleken dat het PoS-algoritme aanzienlijk populairder is geworden. Dit niet in het minst omdat ze aanzienlijk minder stroom verbruikt in vergelijking met PoW.
Zou jij graag meer te weten willen komen over het Proof of Stake consensus algoritme? Dan is het zeker de moeite waard om je even te verdiepen in de informatie die je aantreft hieronder op deze pagina.
Hoe werkt Proof of Stake?
Om een antwoord te kunnen geven op de vraag “wat is Proof of Stake” moeten we er uiteraard voor zorgen dat je begrijpt hoe dit consensus algoritme precies werkt. De basis hebben we reeds uitgelegd in de inleiding van deze pagina, maar er is uiteraard nog (veel) meer. Stel bijvoorbeeld dat één van de nodes die deel uitmaakt van het netwerk over een portefeuille beschikt met 1.000 munten die als een soort van borg gestort kunnen worden. Dit betekent dat deze partij over tien keer meer kans beschikt om aangemerkt te worden als node in vergelijking met een andere partij die 100 munten bezit.
Des te meer cryptomunten er door een node in bezit zijn, des te groter de kans op het vinden van een nieuwe blok evenals het kunnen valideren van transacties. Omwille van deze reden zal een node die over een grotere holding beschikt logischerwijs altijd meer geld verdienen dan een node die van bij het begin over een beperkter bedrag beschikt om in te zetten.
Kan een node zijn persoonlijk belang laten gelden?
Een logische vraag die vaak wordt gesteld met betrekking tot Proof of Stake is of een node er niet op een bepaald ogenblik voor kan kiezen om vooral diens persoonlijk belang boven dat van de groep te gaan zetten. In principe is dat niet mogelijk. Om dit te kunnen doen zou een node namelijk over minstens 51 procent van alle cryptomunten moeten beschikken. Dit brengt in het bijzonder een belangrijke financiële uitdaging met zich mee. Probeer bijvoorbeeld maar eens 51 procent van alle ADA-tokens van Cardano in je bezit te krijgen. De kans is zeer klein dat je daarin ook echt gaat slagen.
Naast bovenstaande zou het sowieso onverstandig zijn voor een node om deze keuze te maken. Dat niet in het minst omdat hij alle cryptomunten waar hij eigenaar van is moet inzetten om de transacties te mogen valideren. Op het ogenblik dat een node er op een bepaald ogenblik voor kiest om niet meer te handelen in functie van het groepsbelang zou dat als gevolg kunnen hebben dat hij de tokens komt te verliezen. Het spreekt voor zich dat de kans ongelofelijk klein is dat een bepaalde node er op een bepaald ogenblik voor zal kiezen om dit risico te nemen.
Welke voordelen zijn er verbonden aan Proof of Stake?
Het moet gezegd dat er een aantal zeer belangrijke voordelen zijn verbonden aan het gebruik van het Proof of Stake consensus algoritme. In eerste instantie is er natuurlijk het veel energiezuinigere aspect van dit consensus algoritme in vergelijking met Proof of Work. Bij deze laatste is het namelijk zo dat het netwerk draaiende moet worden gehouden en dient te worden beveiligd door stevige apparatuur. Deze apparatuur moet uiteraard continue blijven draaien waaronder er ongelofelijk veel stroom wordt verbruikt. Dat geldt niet voor het Proof of Stake consensus algoritme.
Naast bovenstaande is het zo dat dit algoritme er eveneens om bekend staat een nog betere bescherming te bieden tegen een zogenaamde 51 procent attack. Bij Proof of Stake is het namelijk zo dat een hacker over een marktkapitalisatie dient te beschikken van ten minste 51 procent wil hij het netwerk succesvol kunnen hacken. Bij Proof of Work zou dat in principe mogelijk zijn door 51 procent van de capaciteit van alle apparatuur te vertegenwoordigen van het netwerk. Beide zaken zijn ongelofelijk lastig, maar toch lijkt de beveiliging die door middel van Proof of Stake kan worden geboden toch nog net wat beter te zijn.
Zijn er ook nadelen verbonden aan Proof of Stake?
Er zijn niet alleen maar voordelen verbonden aan het Proof of Stake algoritme. Een niet onbelangrijk nadeel heeft bijvoorbeeld betrekking tot het feit dat kleine investeerders zo goed als geen financiële meerwaarde zullen weten te realiseren. De rijken zullen dus met andere woorden alleen maar rijker worden terwijl de armen zonder iets extra’s achter zullen blijven. In principe staat dit haaks op de principes waar cryptocurrencies voor staan.
Naast bovenstaande is het eveneens zo dat het Proof of Stake algoritme in principe de betrokken partijen stimuleert om de tokens in hun portefeuille te houden en niet gaan uitgeven. Omwille van deze reden zal er gemiddeld gezien altijd slechts een beperkte hoeveelheid aan munten daadwerkelijk in omloop zijn. Ondanks het feit dat dit zeker als een nadeel kan worden aanzien spreekt het voor zich dat op deze manier wel de waarde van de token enigszins wordt beschermd.
Varianten van het Proof of Stake algoritme
Het succes van het Proof of Stake algoritme heeft ervoor gezorgd dat er door de jaren heen ook enkele varianten van zijn verschenen. Deze varianten hebben getracht om een aantal van de pijnpunten van dit algoritme te verbeteren. Een bekend voorbeeld van zo’n variant wordt gebruikt door NEO welke wordt bestempeld als de “Chinese Ethereum”. Door deze cryptovaluta wordt gebruik gemaakt van het Byzantine fault tolerance systeem. Deze zorgt ervoor dat iedereen consequent een bepaalde hoeveelheid aan vergoedingen ontvangt. Dit ongeacht de hoeveelheid NEO waarover men beschikt en het feit of de wallet continue open blijft staan of niet.
Bekijk ook: Proof of Work vs Proof of Stake.
